Na een tijdje geen blogs meer geschreven hier dan eindelijk mijn bevalings verhaal ;-)
Zo meiden hier mijn bevallings verhaal ;-)
3 november mijn uitgerekende datum rond 11 uur savonds braken mijn vliezen ik zat gewoon heerlijk op de bank lekker tv te kijken en met een oud klasgenootje en me nichie te appen toevalig over hoe het voelt om je vliezen te breken en als je het over de duivel hebt :P 10 min later braken me vliezen ik me vriend gebeld die was nog op ze werk die was net klaar en ging nog ff aan de bar wat drinken maar dat werd hem niet omdat ik hem dus opbelde haha hij kwam direct thuis heeft goed gas gegeven denk ik :P ik me zusje geroepen die in paniek na beneden haha ik wist egt niet wat ik moest doen :P toen vk maar gebeld moest kijken of het helder was maar dat was het gelukkig allemaal ;) toen maar tv gekeken met me vriend want slapen kon ik niet :O toen om 12 u kreeg ik weeen pfff dat deed wel ff goed zeer :O wist niet zo goed hoe ik er mee om moest gaan en om 1 uur kwamen de weeen in een uur om de 5 min 1 min lang toen om 2 u vk gebeld die was hier rond half 3 3 u toen kijken hoeveel ontsluiting ik had ik had toen nog maar 2 cm ontsluiting en moest maar een beetje proberen rustig te blijven en nog wat proberen te slapen nou dat wou dus egt niet de weeen werden steeds erger en erger ben uit eindelijk wel weer op bed gaan liggen een spelletje te doen op me mobiel en maar een beetje whats appen slapen kon ik niet toen rond 7 u waren de weeen heel erg :O toen maar weer vk gebeld weer gekomen en toen had ik 4/5 cm ontsluiting maar ik zou thuisbevallen maar had zoon pijn en een slecht gevoel der over dat we rond 8 u besloten hebben om naar het ziekenhuis tegaan..
geloof dat we rond 9 u sochtends in het ziekenhuis waren heb geen benul gehad van de hele tijd :O me vriend me bij ehbo afgezet auto weg gezet ik in rolstoel op hem gewacht en toen zijn we samen naar me kamer gegaan en toen heb ik daar aan een hartfilmpje gelegen alles klonk goed en ze gingen bespreken wat voor medicijne ik zou krijgen morfine of ruggenprik opgeven moment over gehad met mij en mij maar een ruggenprik aan willen smeren terwijl ik dat egt niet wou uit eindelijk prik gehad in me been morfine was behoorlijk high maar voelde de weeen nog wel maar was een stuk relaxer zo heb ik een tijd gelegen omdat ik nog niet genoeg ontsluiting had opgeven moment kwamen me persweeen maar me ontsluiting was nog niet goed dus mogt nog niet persen wat een vervelend gevoel is dat :O
uiteindelijk mogt ik gaan persen :D maar dat wou niet egt zo goed dus ben ik uiteindelijk aan het infuus gelegd om meer en sterkere weeen op te wekken zodat ik kon persen maar helaas hielp dat niet opgeven moment werd ik helemaal gek mogt niet meer persen en had zoveel mensen om me heen en maar kwekken blabla en ik had zoiets bekhouden !!! en doorgaan :P bleek dus dat me mannetje niet er goed voorlag nog en ze wisten niet of ie nou zo lag ofzo lag echo aparat erbij maar ze konden het niet zien :O toen werd er na een tijdje besloten om me mannetje met een vaciumpomp te halen ik was zooo ongelovelijk moe en had zooo enorm sterke pers drang en mogt niet persen toen ging mijn vk weer weg en werd steeds kwaaier en heb lopen schreeuwe dat ze op moesten schieten en dat ze me maar daar de o.k moesten brengen voor een keizersnee omdat ik zo uitgeput was was zaterdag ochtend al behoorlijk vroeg wakker en de hele nacht niet geslapen dus was kapot ze hebben uieindelijk die vaciumpomp gedaan en mogt eindelijk weer persen en zelfs dat werkte niet werd tegen mij gezegd als u binnen nu en 10 min u kind nog niet heeft gaan we met spoed naar de o.k pfff dacht ik ik was zo kwaad was zooo aan het persen was er zo klaar mee en dat was de druppel toen kwam onze mooie wonder er eindelijk uit <3 na zo lange en zware nacht en dag was daar onze pracht zoon Tristan gerard zwart geboren om 16:13 was 5150 gram en 59 cm lang :D
Het was dus goed dat ik naar het ziekenhuis ben gegaan en dat ik zelf een slecht gevoel had over me thuisbevalling want anders had ik als nog met spoed naar het ziekenhuis gemoeten omdat meneer er niet uit wou komen
Ik heb egt zelf vind ik een behoorlijke zware bevaling gehad en heb me knip heel naar ervaren omdat ik dat niet mogt horen en er een vrouw was die ff heel hard zei nu knippen heb er soms nog nachtmerries van zo hard zei ze dat :O
Nu zijn mijn vriend en ik heerlijk van ons mannetje Tristan aan het genieten <3
het is een heerlijk rustige baby <3 slaapt ook lkkr door :D hij is zondag alweer 2 weken oud wat gaat de tijd toch snel en hij groeit ook lkkr hij heeft al maat 62/68 hij heeft de kledingmaat van een baby van 3 maanden maar het is ons dikke proppie en is gezond :D en daar gaat het om :D
zo dit was het wel een beetje zal nu wachten tot me vriend klaar is met werken en heerlijk van me mannetje genieten :D
Dikke kus van ons (K)
reacties (0)